Heykəl var-məzara gömülsün gərək, 
Məzar var, heykəli ucalmalıydı.
                                          N.Həsənzadə


Bu torpağın özü boyda
Bu torpağa məhəbbətlə doluydun.
Bu torpağın yolunda da
                       Sən öz canını qoydun.
Borclu ikən Vətən sənə, xalq sənə
Hər şey döndu tərsinə.
Bu torpaqdan verəmmədik
                       Bir məzarlıq yer sənə.

Zamana bax! Bu torpağı
                      Bir“sağ ol”a satana,
Xəyanətin kölgəsində
                      rahat-rahat yatana
Bu milləti ölümlərlə
                      imtahana çəkənə
Məmləkəti başdan-başa
                     talayana, sökənə
Heykəllər ucaltmışıq.
Özümüzü bəyənməyib
“Beynəlmiləl” laylasına yatmışıq.
Yatdığımız bəs etməzmi?
                     Ayılaq bir, görək bir
Xeyir nədir, şər nədir?
Riyalara,boyalara
                     yetmiş ildir uymuşuq.
Gör kimin əvəzinə
                    kimə heykəl qoymuşuq.
Ancaq ana təbiətdə
                    Bir əzəli qayda var:
Bünövrəsi eşq olmayanın
                    Tunc olsa da tez uçar.
Heykəl-məzar!
Biri- zora söykənibdir
Biri-haqqa, şərəfə!
Davamlıdır
                   qəlbimizə köçüb gələn o məzar.
Postamenti nifrət olan
                   yüz heykəldən yüz dəfə!

28 may, 1990